Oyunu 15 Haziran 2023 Perşembe günü Moda Sahne’de izledik. Oyunla ilgili hislerimde, yine çelişkiler yumağıyım. Ne beğendim, ne beğenmedim. Hay aksi şeytan, böyle net olmadığım zamanları sevmiyorum.

Oyun, bir pavyonda tuvalet temizlikçisi olan kadının, kocasıyla olan ilişkisini de hikayenin ekseninde tutarak, pavyonda geçen hayatından kesitler sunuyor. Aslında bir dönüşüm hikayesi bu. Bir kadının, kocası ya da kocası gibi olanlara nasıl, “yeter” dediğine şahit oluyoruz. Temelinde bence komik bir oyun, gülümseyerek izledim. Ama nedense, oyun afişi çok ürkütücü, öyle bir agresyonla karşılaşmadığımı söyleyebilirim. Zannımca, oyun da burada, aynen benim gibi, bir çelişkiler yumağına düşmüş. Aslında, hikayede hep nüktedan bir hava var, ama konu çok ağır. O açıdan beni epey şaşırttı diyebilirim.

Buraya kadar herşey güzel, kim şaşırmak istemez, iyi ve de hoş, lakin ben bu “dönüşüm” hikayesindeki “ruh hali” dönüşümünü hiç içselleştiremedim. Nau nau. Olmadı. Belki bu nüktedanlık engel oldu, belki artık eski hali çöp olduğu için, o ruh haline kadın istese de dönemiyordu, en güncel versiyonundan devam etti anlatmaya, önceki hislerinden eser yoktu. O yüzden geçmiyordu… (Vav bakış açıları fena değil, güzel güzel.) Ama nihayetinde, ben o dönüşüme ikna olmadım. Ne yaşadı, nasıl bir iç hesaplaşma, iç dünyasında neyin farkına vardı. I ıhhh.. bende yok. Sadece olaylar silsilesi ve kıkırdama, şen şakraklık, bir şok ve sonrasında yeni hayata evrilme hali. Bu derinliği görmek isterdim. Belki biraz hüzünleneydim, beni duygudan duyguya sürükleyeydi. Bir güldürüp bir ağlatıp beni aptala döndüreydi, tadından yenmezdi. Ama hikaye tek boyutta kalmış. Bu açıdan beni tatmin etmedi.

Bu arada, oyuncu Pınar Güntürkün Hanım, çok iyi doğaçlıyor, seyirciyle interaktif bir sohbete giriyor ve tabii bunu yaparken hep çok yüksek oynuyor. Kendisini bu açıdan tebrik ediyorum. Ha ben sevdim mi – sahne bunu gerektiriyor belki, ama ben bu yüksek oynamaları da sevmiyorum 🙂 Napayım, süper realist bir insanım. Kalabalık Duası da yüksekti, ama mesela, o hikayedeki karakter meddah gibiydi. Onun o yüksek halini normal karşıladım. Buradaki ise yurdum insanı. O yüksekliği gerektiren bir durum ben tespit edemedim. Ama bu da benim öngörüsüzlüğümdür muhakkak. Herkes herşeyi sevecek diye bir şey yok değil mi?