Oyunu 13 Temmuz 2023 Perşembe Küçükçiftlik Parkı’nda izledik. Bence güzel bir oyundu. Ağzımda bıraktığı hissi sevdim.

Hikayeye gelince: Aslında tam olarak bir şey olmuyordu ve ben bu olmamışlığı epey seviyordum. Bu arada, hikayede bir meyhanemiz ve meyhaneyi sürekli ziyaret eden müdavim yazarlarımız var ve çok soğuk bir günde uzun bir aradan sonra tekrar buluşmaları üzerine konuşuyorlar. Ha keza, bu hikayede geçen meyhane, meyhane sahibi mösyö Lambo ve müdavimleri birebir gerçek olduğu için, “gerçek” diyaloglar izliyorsunuz aslında. Bu “gündelik” ve “aslında tam da bir şey olmayan”, ama bir yandan da çok şey olan hikayeleri çok seviyorum dediğim gibi. Daha gerçek ve daha samimi geliyor. Hayatın içinden ve sıradan. Hoş burada, bu sıradanlığı arada bir şiirler bozuyor ama yine de güzel. Sahi belki birileri gerçekten de şiirleri gündelik hayatına yedirmiştir, ben hariç. O yüzdendir bu garipsemelerim.

Belirtmeden geçemeyeceğim, hikayenin kendisi ne kadar gerçekse, sonu da bir o kadar ilginç. Sonunu aşırı sevdim. Mükemmel bir atlayış derler ya, aynen öyle olmuş, mükemmel bir “güzel son”.

Gelelim oyunculuklara: oyunculardan, Nurullah Ataç’ı canlandıran Ahmet Kaynak favorim. Harika oynadı. Sait Faik ve Orhan Veli de iyiydi. Mekana gelince:, Küçükçiftlik Parkı’nda tiyatro izlemek, yine tek kelime ile mükemmeldi. Oyunu sevmemizin bir nedeni de o oldu resmen. Püfür püfür bir hava, rahat rahat sıkışmadan, güzel bir ses düzeneği ve güzel bir görüş açısı eşliğinde seyirlik bir oyun. Daha ne ister insan?

Söyleyeceklerim bu kadar, iyi seyirler!